Correctiefactor kantonrechtersformule

De kantonrechtersformule berekent de ontslagvergoeding via de formule A x B x C

A = Aantal gewogen dienstjaren
B = Beloning per maand (bruto)
C = Correctiefactor

De correctiefactor is de variabele factor van de kantonrechtersformule. De correctiefactor bepaalt de hoogte bij het onderhandelen over de ontslagvergoeding tussen werkgever en werknemer. De correctiefactor is 0 als het ontslag geheel te wijten is aan de werknemer. Bij diefstal of wangedrag neigt de correctiefactor vaak naar 0. Een correctiefactor is gelijk aan 1 bij een neutrale of kleurloze ontbinding. Hiervan is sprake als beide partijen even schuldig zijn aan het ontslag. Overigens mag de ontslagvergoeding nooit hoger zijn dan de verwachte inkomensderving tot aan de pensioensdatum. Indien de ontslagvergoeding toch te hoog zou worden, dan wordt de correctiefactor verlaagd. 

Sinds 30 oktober 2008 hebben de kantonrechters enkele aanbevelingen over de correctiefactor geformuleerd. De volgende factoren beïnvloeden de correctiefactor:

• Als de ontbindingsgrond geheel in de risicosfeer van de werkgever valt en verwijtbaarheid niet aan de orde is, dan is de correctiefactor gelijk aan 1;
• Als de ontbindingsgrond geheel in de risicosfeer van de werknemer valt, zonder dat van enige verwijtbaarheid van de werkgever sprake is, dan is de correctiefactor gelijk aan 0;
• Als er sprake is van verwijtbaarheid aan de zijde van één van de partijen dan wel van verwijtbaarheid over en weer, dan wordt de ernst van de verwijten via de correctiefactor tot uitdrukking gebracht;
• De overige bijzondere omstandigheden worden door middel van de correctiefactor tot uitdrukking gebracht; Hierbij gaat het voornamelijk om de arbeidsmarktpositie van de werknemer en de financiële positie van de werkgever.